Wat was er aan de hand

De kat had tijdens de verhuizing van zijn eigenaresse de verhuizers aangevallen en was daarna niet meer te benaderen geweest. Hij zat blazend en met grote pupillen in een hoek en sloeg naar ieder die in zijn buurt kwam. De dierenarts heeft met handschoenen de kat kunnen oppakken en meegenomen naar de praktijk. Daar aangekomen bleek de kat hoge koorts te hebben, waarop behandeling en verder onderzoek heeft plaatsgevonden.
In deze praktijk komen veel moeilijker te hanteren katten en eigenlijk gaat het na een paar dagen altijd goed. Zowel de dierenarts als de assistentes weten veel van kattengedrag en besteden veel aandacht aan het zo goed mogelijk en met zo min mogelijk stress verzorgen van de opgenomen katten. Deze kat bleef echter maar achter in zijn hokje zitten grommen met ogen als schoteltjes. Dit zijn duidelijke angstsignalen.



Toenemende angst

Als een kat angst vertoont en het dier/ de mens dat de angst veroorzaakt, niet weggaat, zal de kat uit angst de aanval inzetten. Dus krijsen, slaan met zijn poot. Wat deze kat ook deed, telkens als hij benaderd werd.

Het vervelende is dat een kat niet voor niets in een opname zit. Hij is dan ziek en zal behandeld moeten worden. De dierenarts kan wel handschoenen aantrekken ter bescherming van zichzelf, maar dit verandert niets aan de angst van de kat. Sterker nog, elke keer dat hij de handen ziet komen en hij weer een vervelende ervaring heeft -een injectie, onderzoek- zal hij bevestigd worden in zijn angst. Zodoende neemt zijn angst en daaruit voortkomende agressie: het slaan met de poot, toe.

Deze kat bleek zo angstig te zijn, dat hij zich, ook als er niemand in de buurt was, niet kon ontspannen. Op camerabeelden was te zien dat hij continu achter in zijn hok bleef zitten met vergrote pupillen. Op het moment dat de deur openging, zag je hem in elkaar duiken en hoorde je hem zachtjes grommen. Het had wel iets geholpen om in elk geval een doek voor zijn hok te hangen, maar deze arme kat zat letterlijk verstijfd van angst en in chronische stress in zijn hok.

Positieve associatie

Toen ik kwam en hem observeerde, bleek dat ik hem wel heel voorzichtig kon benaderen met een stok met veertjes. Na deze eerst langzaam voor hem heen en weer bewogen te hebben, kon ik hem er mee over zijn kopje aaien, waarbij hij niet gromde of sloeg, zijn pupillen meer ovaal werden en hij zijn voorpootjes onder zijn lijfje trok. Allemaal signalen dat de stress en angst afnamen. In plaats van de eerder ervaren angst, had hij nu een prettiger ervaring.



Omdat er geen medische noodzaak meer was om de kat nog langer in de opname te houden, heb ik geadviseerd om de kat naar huis te laten gaan, maar eerst de eigenaresse naar de praktijk te laten komen om zijn reactie op haar te zien. Om zo goede adviezen mee te kunnen geven, want het is natuurlijk niet de bedoeling dat de kat thuis uit angst of weg kruipt- complicerende factor was dat eigenaresse nu in een ander huis woonde met veel nieuwe meubels, onbekend dus, voor de kat- of zelfs zijn eigenaresse zou aanvallen. De omstandigheden waaronder de oorspronkelijke aanval had plaatsgevonden waren nooit duidelijk geworden. Ja, de kat was ziek, maar wat er verder is gebeurd, was niet te achterhalen.

Onvoldoende gesocialiseerd

Tot stomme verbazing van de dierenarts bleek de kat bij het zien van eigenaresse ineens volkomen normaal kattengedrag te vertonen. Hij stortte zich zo ongeveer in eigenaresses armen, zijn pupillen waren niet meer als schoteltjes, maar gewoon mooie ovaaltjes. Hij keek ook naar het hok naast zich, naar de kat die naast hem zat. Deze eerst zo angstige kat had weer interesse voor zijn omgeving bij het zien van zijn eigenaresse die op bezoek kwam.
En twee dagen later lag hij thuis op de bank, alsof er nooit iets gebeurd was!

Nu ging het hier om een kat die niets gewend was. Hij woont met zijn eigenaresse alleen in een zeer rustig huishouden. Er komt zelden bezoek en als er iemand komt, dan vlucht hij naar boven.
Tijdens de verhuizing, had hij de pech dat hij ziek was. Een kat die ziek is, reageert anders doordat hij bijvoorbeeld pijn heeft, zich niet lekker voelt. Nu liepen er ook nog allemaal vreemde mensen in huis. Een opeenstapeling van factoren die allemaal samen uiteindelijk in zijn heftige angst resulteerden.

Het was natuurlijk handiger geweest als de kat voordat de verhuizers kwamen, alvast in een kamer apart gezet was met zijn voorzieningen om zich heen. Dan was mogelijk het aanvallen voorkomen.
Maar veel belangrijker is om ervoor te zorgen dat katten ook na hun socialisatieperiode voldoende in contact blijven komen met andere mensen om zo angst en daaruit voorkomend gedrag te voorkomen.

N.B. wat betreft de foto’s: Ze zijn niet genomen in de dierenartspraktijk en zijn dus niet van de betreffende kat.